Eye Film museum
Tentoonstelling van Béla Tarr
Gebroken werd ik
Door dat gevoel dat je me gaf
Onverklaarbaar, niet vast te leggen
De muur viel
En hard ook
Ik ben hier verdomme voor m’n lol
Sta ik hier, te tranen

Om zo iets simpels
Een boom, schaduw, een paar ventilators en wat bladeren
Letterlijk wat ik zag
Maar wat zag mijn gevoel?
Word ik verplicht empathie te voelen?
Wil je me uitleggen wat je bedoeld?
Dat gevoel waar ik dag en nacht mee bezig ben
Waar ik alle moeite in stop
Alleen maar om het weg te houden
En jij brengt het hier
Smijt het in mijn gezicht
Met het grootste gemak
Ik snap het
Jij bent groter dan ik
Jij bent subliem
Of, nee, ik word met bewust van je en
Dat is subliem, denk ik.
Maar je bent niet te bevatten
Dus ga alsjeblieft ergens anders
Een creatieve geest kwellen
Ik vind het wel weer mooi zo.
