Eye Film museum

Tentoonstelling van Béla Tarr

Gebroken werd ik

Door dat gevoel dat je me gaf

Onverklaarbaar, niet vast te leggen

De muur viel

En hard ook

Ik ben hier verdomme voor m’n lol

Sta ik hier, te tranen

Om zo iets simpels

Een boom, schaduw, een paar ventilators en wat bladeren

Letterlijk wat ik zag

Maar wat zag mijn gevoel?

Word ik verplicht empathie te voelen?

Wil je me uitleggen wat je bedoeld?

Dat gevoel waar ik dag en nacht mee bezig ben

Waar ik alle moeite in stop

Alleen maar om het weg te houden

En jij brengt het hier

Smijt het in mijn gezicht

Met het grootste gemak

Ik snap het

Jij bent groter dan ik

Jij bent subliem

Of, nee, ik word met bewust van je en

Dat is subliem, denk ik.

Maar je bent niet te bevatten

Dus ga alsjeblieft ergens anders

Een creatieve geest kwellen

Ik vind het wel weer mooi zo.